پس از نمایش فیلم طهماسب صلح‌جو و مازیار فکری ارشاد به بحث و تبادل نظر درباره‌ی فیلم و جایگاه مهرجویی در سینمای ایران پرداختند. ابتدا فکری ارشاد به تاثیرگذاری مهرجویی بر سینماگران نسل‌های پس از خود اشاره کرد و اتفاق تلخ قتل فجیع این سینماگر و همسر فیلمنامه‌نویسش را محکوم کرد.
در ادامه طهماسب صلح‌جو در بخشی از سخنان خود با تاکید بر وجه مردمی مهرجویی، او را از چهره‌های ماندگار سینمای ایران دانست که در تمامی تحولات سینمای ایران پیشگام بوده است. صلح‌جو «لیلا» را فیلمی درباره‌ی عشق دانست. ملودرامی خانوادگی که با شوخ‌طبعی خاص مهرجویی عجین شده است. هرجا فضای فیلم غم‌زده می‌شود با یک شوخی فضا را تغییر می‌دهد. «نگاه عاشقانه را در چشم‌های کاراکتر لیلا می‌بینیم. اوست که عشق خود را نثار همسرش رضا می‌کند. لیلا عاشق رضاست و می‌خواهد او را به آرزویش که بچه‌دار شدن است برساند. فیلم نگاهی به زوایای پنهان عشق می‌اندازد. زاویهسنجی مهرجویی نسبت به عشق در بیشتر فیلم‌هایش دیده می‌شود. حتی در فیلمی مثل «الماس 33» می‌بینیم که شخصیت جوان به خاطر عشق به مادرش وارد مسائل مافیایی می‌شود. در «گاو» مش حسن عاشق گاوش است و تاوان سنگینی بابت عشق خود می‌شود.»
در ادامه فکری ارشاد به مایه‌ی تضاد و تقابل دائمی میان سنت و مدرنیته به عنوان یکی از مولفه‌های اصلی سینمای مهرجویی اشاره کرد و گفت: «مهرجویی از زوایه‌ای به این تقابل سنت و مدرنیته نگاه می‌کند که دیگر فیلمسازان به آن نگاه نمی‌کند.»
صلح‌جو به تضاد و کشمکش درونی فیلمساز اشاره کرد که از دغدغه‌های اصلی مهرجویی بوده است. «مهرجویی به جامعه و گذار آن از سنت به تجدد اشاره می‌کند. در «سنتوری» شخصیت علی سنتوری از بطن خانواده‌ای سنتی بیرون می‌آید اما به سوی تجدد می‌رود و این تناقض‌ها جوهره‌ی اصلی فیلم‌های داریوش مهرجویی است. به عنوان مثل عنصر تلفن از جهان مدرن در فیلم لیلا ابزاری برای تحمیل سنت است.»
در ادامه گفت‌وگویی ویدیویی از داریوش مهرجویی درباره‌ی فیلم «لیلا» به نمایش درآمد و پایان‌بخش برنامه هم نمایش اپیزود «فرش و فرشته» ساخته‌ی مهرجویی از مجموعه‌ی سینمایی «فرش ایرانی» بود.
