به همت جانبازان شیمیایی موزه صلح تهران و همکاری صمیمانه هنرمندان مشهور سینمای کشور دومین دوره جشنواره صلح و دوستی ایران و هیروشیما همزمان با مراسم هفتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما در بزرگترین سالن سینمای این شهر ( هاتکوزا) برگزار گردید.
امسال حضور هنرمندانی همچون رخشان بنی اعتماد با فیلم ( گیلانه ) ، سیدرضا میرکریمی با فیلم ( یک حبه قند) ، محمدعلی طالبی با فیلم ( باد و مه ) و محمد علی باشه اهنگر با فیلم ( فرزند خاک) و نمایش سه فیلم (بدون مرز ) از امیر حسین اصغری و فیلم ( حوض نقاشی ) اثر مازیار میری و فیلم ( مهمان داریم ) از محمد مهدی عسگر پور با خواندن پیامی غیرحضوری از انان و همچنین دبیر دائمی جشنواره پرویز پرستویی توسط خانم شهره گلپریان سینماگر مقیم ژاپن اغاز شد.
بازتاب نمایش این فیلم ها در کنار جانبازان شیمیایی فرصت مغتنمی بود که از بازه زمانی گردهمایی جهانی یادبود هفتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما ، برای اشنایی بیشتر جهانیان و مردم ژاپن با مقوله سینمای متفاوت و کمتر دیده شده ایران در مورد جنگ و زندگی و جنایات انجام شده برعلیه مردم کشورمان استفاده بهینه شود .
در طی چهار روز برگزاری جشنواره همراه با نقد در هیروشیما و سه روز در توکیو ، هنرمندان ایرانی دیدگاههای خود را درجلسات پرسش و پاسخ بدین شکل مطرح نمودند.
خانم رخشان بنی اعتماد که به همراه خانم دکتر تسویا رییس گروه صلح طلب ژاپنی MOKT به سوالات حاضرین پاسخ میداد اعلام کرد: که فیلم گیلانه را به پاسداشت مادران چنین رزمندگانی ساخته ام که هشت سال با دست خالی نه فقط در مقابل صدام ، بلکه همه انان که ناجوانمردانه به کمکش شتافته بودند مقاومت کردند که امروز هم خوشبختانه تعدادی از انان در این سالن حضور دارند و بنظر بنده و از صمیم قلب اعلام میکنم که اگر همه ما هنرمندان و ملت ایران ، سالهای سال به انان در زندگی وکار هنریمان توجه نشان دهیم باز هم فرسنگ ها از قدردانی به حق در مقابل کار بی نظیری که انان برای ما و جامعه و کشورمان انجام داده اند فاصله خواهیم داشت.
وی در ادامه از همه حضار ژاپنی درخواست کردند تا همگی یک دقیقه به پا خاسته و به این رادمردان ادای احترام کنند .
محمد علی طالبی نیز پس از نمایش فیلم باد و مه از رنج و امید در این فیلم و مشکلات امروزین در کشورهای خاررمیانه سخن گفت و دلیل شروع جنگ ها و نزاعها را وجود نفت و طمع استعمارگران بدان دانست و نابودی و قربانی شدن پدران و مادران و به تبع اسیب دیدن کودکان و اثرات مخرب روانی ماندگار را از عوارض بدیهی و ساده این تفکر غلط دانست که فیلم باد و مه بدان توجه دارد.
سید رضا میر کریمی نیزپس از نمایش فیلمش در هیروشیما چنین گفت: سالها از جنگ تحمیلی بر علیه ایران میگذرد ، فجایع بسیاری به ملت مظلوم کشور ما در طی سالهای متمادی جنگ تحمیل شد ، سلاحهای غیر متعارف و بمب های شیمیایی در سطحی وسیع و بدون هیچگونه ممانعت جهانی و حتی با پشتیبانی ، بی پروا برعلیه نظامیان و غیرنظامیان ما بکار رفت و در شرایطی که جوانان ، کودکان و مردم ایران تنها و تنها به بهانه ی دفاع از کشور خود ناعادلانه کشته و زخمی میشدند، فضای تبلیغاتی در کشورهای غربی ، مردم ما را جنگ طلب معرفی میکرد، امروز ما سینما گران و جانبازان شیمیایی ایرانی به اینجا امده ایم برای افشای مظلومیت و اعلام صلح طلبی همراه باخواست عدالت ایرانیان ، ولی این صلح طلبی رویکرد امروز مانیست بلکه ریشه در باورها و تاریخمان دارد و بهترین گواه بر آن ، نوع عملکرد اخلاقی رزمندگان ما در جنگ و سینمای صلح طلب و اخلاقگرای ما در جهان است
محمد علی باشه اهنگر ، کارگردان فیلم فرزند خاک و ملکه نیز امار تاسف بار یک صد هزار مصدوم ثبت شده شیمیایی و شصت هزار نفر درگیر با مشکلات و عوارض ناشی از استنشاق این گازها را ننگین و تاسف بار خواند و از جهانیان خواست تا از سرفه های مظلومانه جانبازان حاضر در این سالن و در هنگام نمایش فیلم ها که سندی بی چون و چراست کمی درس عبرت بگیرند.
حضور در مراسم جهانی هفتادمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما ، دیدار با دانشجویان این شهر ، رونمایی از ترجمه ژاپنی کتاب ( سفر به روایت سرفه ها ) ، برگزاری جشنواره فیلم صلح و دوستی ایران درهیروشیما و توکیو و بازدید از جزیره محل کارخانه های نابودشده ساخت سلاحهای شیمیایی ژاپن و نیز شرکت نمادین درمراسم انداختن فانوس به اب به یاد قربانیان این جنایت در هیروشیما از دیگر برنامه های گروهی جانبازان شیمیایی، هنرمندان و نویسندگان همراه ، اقایان گلعلی بابایی و حبیب احمدزاده از سفر به ژاپن است.