متن بیانیه به شرح زیر است
لایحه برنامه هفتم توسعه جمهوری اسلامی ایران(1407-1403) که در مجلس شورای اسلامی در آستانه تصویب است، در قسمت فرهنگ، هنر و رسانه حاوی مفاد عجیب و غیرقابل باوری است. عبارات و احکامی که غالب تلاش‌های قانون‌گذاری پس از پیروزی انقلاب اسلامی را نادیده گرفته و نه نشانی از فرهنگ و هنر و رسانه دارد و نه شمایلی از توسعه. متنی که نه تنها آینده را ندیده، بلکه سیری قهقرایی داشته و با نگاهی واپس گرایانه از همیشه و دور از تحولات جامعه، فرهنگ و هنر و رسانه را به چند برنامه توسعه قبل، پرتاب نموده است.
«تضعیف و نابودی بخش خصوصی عرصه فرهنگ و هنر و رسانه، نادیده گرفتن سیاست‌های خصوصی‌سازی اصل 44، خالی کردن حداکثری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی دولتی فرهنگ و هنر از صلاحیت‌ها و تقدیم آن به صدا و سیما و بزرگ کردن این سازمان برخلاف قانون اساسی در حد یک وزارتخانه و بسیار بسیار فراتر از یک رسانه»، «پیش بینی بودجه هنگفت برای صدا و سیما و نادیده گرفتن اهالی فرهنگ و هنر و رسانه»، «مغفول واقع شدن هنرهای تئاتر، موسیقی و تجسمی»، «افزایش بودجه و اختیارات نهادهای سنتی و ناکارآمد در عرصه فرهنگ»، «پیش بینی امکان مجازات اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه توسط وزارت فرهنگ و دور زدن قوه قضاییه، دادرسی منصفانه و اصول بنیادین قانونی بودن جرم و مجازات و استقلال قوا و تبدیل هنرمندان به کارمندان دولت»، «منوط نمودن حمایت از بخش فرهنگ و هنر و رسانه به تایید فعالیت‌های آنها توسط مراجع دولتی»، از مفاد این لایحه هستند که اصلاح آن را ناممکن نموده و بدین وسیله،خانه هنرمندان ایران، خانه موسیقی، خانه تئاتر، خانه سینما و انجمنهای هنرهای تجسمی، خواستار حذف مفاد یادشده و کنار گذاشتن این بخش از لایحه هستند.
این احکام توسط چه کسانی در دولت و مجلس نوشته شده؟ از کدام یک از هنرمندان و صنوف هنری و فرهنگی نظرخواهی شده؟ این لایحه، محصول مشترکی از دولت و مجلسی است که نه هنر، نه هنرمند و نه جامعه ایران و تحولات آن را نمی شناسند یا نمی خواهند بشناسند.
|
|
|