در این برنامه ابتدا انیمیشن‌های «جسم خاکستری» (به کارگردانی سمانه شجاعی)، «کلاف» (ملیحه غلام‌زاده)، «ملکوت» (فرنوش عابدی)، «ناقص» (عرفان پارساپور)، «یکدیگر» (سارا طبیب‌زاده)، «شماره‌های افسانه‌ای: 7» (مهدی علی‌بیگی) و «تجربه» (کسرا یزدانی) به نمایش درآمد و سپس به دلیل غیبت سازندگان سایر آثار، نشست پرسش و پاسخ با حضور فرنوش و سروش عابدی (کارگردان و آهنگ‌ساز فیلم «ملکوت») برگزار شد.
در ابتدای این نشست که امیر سحرخیز (رییس انجمن صنفی انیمیشن) و محمدرضا مقدسیان (مجری و منتقد مهمان جلسه) در آن حضور داشتند، امیر سحرخیز با اشاره به روند داوری آثار شرکت‌کننده در یازدهمین جشن انیمیشن گفت: «از زمان آغاز به کار انجمن صنفی انیمیشن سعی کردیم رویه‌ای به وجود بیاوریم که شامل توجه به عملکرد همه‌ی عوامل تولید فیلم‌هاست نه فقط یک حرفه‌ی خاص؛ و در همین زمینه سعی کردیم به عناصری نظیر طراحی شخصیت‌ها، کیفیت پویانمایی و نکته‌هایی از این قبیل بیش‌تر توجه کنیم تا بیش‌تر دیده شوند.»
رییس انجمن صنفی انیمیشن سپس با اشاره به رشد چشم‌گیر تکنیک در آثار شرکت‌کننده گفت: «در همین راستا از همه‌ی متقاضیان حضور در جشن انیمیشن تقاضا کردیم تا تمام مدارک و مستندات مراحل کار، از نگارش فیلم‌نامه و طراحی فیلم‌نامه‌ی مصور (استوری‌بُرد) گرفته تا اجرای ریل و سایر موارد را برای ما بفرستند. به همین دلیل زمانی که نامزدهای دریافت جوایز اعلام شد، تعداد آن‌ها در رشته‌های مختلف بسیار قابل توجه و چشم‌گیر بود.»
سحرخیز هم‌چنین درباره‌ی شکل داوری آثار گفت: «در مرحله‌ی نخست، ابتدا نامزدهای دریافت جوایز معرف شدند و در مرحله‌ی بعد، گروه بزرگ‌تری شامل برنده‌های سال قبل، انتخاب‌های نهایی را انجام داده و اسامی را اعلام کردند. به همین دلیل در مورد برخی فیلم‌ها که اختلاف نظر در حد فقط یک رای بود، یک دیپلم افتخار در رشته‌ی مورد نظر در نظر گرفته شد.»
در ادامه‌ی جلسه، محمدرضا مقدسیان «پُرگویی در روایت داستان» را «یکی از نقاط ضعف برخی فیلم‌های شرکت‌کننده در جشن امسال» برشمرد و افزود: «متاسفانه سازندگان برخی فیلم‌ها نیز بیان ناقص را با روش‌های روایت محدود و کمینه‌گرا اشتباه گرفته بودند و این نکته‌ای است که در صورت برطرف نشدن می‌تواند مانع بزرگی بر سر راه تحقق پیوستن به بازارهای جهانی و جذب مخاطبان غیر ایرانی باشد.»
بخش بعدی جلسه به صحبت‌های فرنوش عابدی، کارگردان انیمیشن «ملکوت» اختصاص داشت. وی «توجه به کیفیت عملکرد تمام حرفه‌های مرتبط با تولید انیمیشن» را «یک ضرورت انکارنشدنی» دانست و افزود: «درست است که وقتی به فیلمی جایزه تعلق می‌گیرد در حقیقت، از همه‌ی دست‌اندرکاران آن انیمیشن قدردانی می‌شود اما در اغلب موارد، وظیفه و نقش فردی برخی عوامل در تولید آثار نادیده گرفته می‌شود؛ و این نکته‌ای است که گاهی باعث دل‌سردی و بی‌انگیزگی آن‌ها می‌شود.»
وی گفت: «زمانی که انیمیشن می‌سازم وسواس خیلی زیادی در انجام کار دارم و شاید به همین خاطر باعث اذیت همکارانم شوم اما همواره سعی می‌کنم این روحیه را در آن‌ها تقویت کنم که اگر موفقیتی هم نصیب فیلم شود، در حقیقت نصیب همه‌ی اعضای سازنده‌ی آن شده است.»
سروش عابدی، آهنگ‌ساز «ملکوت» نیز در پاسخ به پرسشی درباره‌ی میانه‌روی موسیقی این فیلم در حد فاصل فضای مدرن و سنتی گفت: «دلیل‌اش این است که برادرم (فرنوش عابدی) همیشه دوست دارد یک فیلم با فضای ایرانی بسازد اما در نهایت، فیلم‌هایش به فضاهای غربی گرایش بیش‌تری پیدا می‌کند.»
وی گفت: «ساخت فیلم کوتاه، در مجموع یک تجربه است و انجام این تجربه‌ها شاید در آینده، نتیجه‌ی مطلوبی در پی داشته باشد.»