در ابتدا کامران ملکی که اجرای این برنامه را برعهده داشت با تاکید براینکه برگزاری این مراسم برخلاف نامش جشن بزرگی نیست گفت:«شرایط اقتصادی و فرهنگی کشوربه گونه ای است که نمی توان جشنی برگزار کرد. بنابراین به روال سایرمراسم های فرهنگی وهنری مراسمی برگزارمی شود و قراراست به افرادی که براساس نظرهیات داوران آثارشان بررسی و برگزیده شده است،جوایزی اهدا شود.» درادامه خسرودهقان رئیس هیات مدیره انجمن منتقدان ونویسندگان آثارسینمایی ضمن تشکرازمدیرعامل وهیات مدیره خانه سینما درصحبت های کوتاهی گفت:«باید ازتلاش های هیات داوران جشن درمدت داوری آثارارسال شده تشکر کنم والبته ازاعضای انجمن منتقدان و دبیراین دوره جشن.آقای جعفر گودرزی گرداننده اصلی این رویداد هستند و باید تشکر ویژه ای از او داشته باشم.برگزاری جشن چند هفته ای به تعویق افتاد، دلایل آن برای همگی مشخص است.تسلیت می گویم به آقایان سعید عقیقی وعباس یاری که هر دو برادرانشان را از دست دادند وآقای حسین نژاد که مادر گرامیشان را از دست دادند ،آقای نصرت کریمی عزیز ودرآخرفوت ناگهانی مهندس دهکردی.درکنار تمامی این تسلیت ها یک تولد هم داریم و یاد علی معلم را گرامی می داریم.خاطره او هیچ گاه از ذهن من پاک نمی شود.این رویداد فرهنگی، سنتی است که اگر قرار باشد در طول سال تنها یک اتفاق در دستورکارمان قرار گیرد قطعا برگزاری این مراسم است.اگردرآینده از داوری محدود خارج شویم و وارد داوری آکادمیک شویم و حدود چهارصد نفردر داوری درگیر شوند، می توانیم ادعا کنیم همه چیز را رصد کردیم.این داوری که نتایج آن به زودی اعلام می شود نتیجه داوری است که برطبق آثارارسالی صورت گرفته است.»
دربخش دیگری ازاین مراسم منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما نیزدرصحبت های کوتاهی گفت:«حتما شما بیشترازمن می دانید که به نظر می رسد ما وارد دوران رکود رسانه های مکتوب شدیم وامرکاغذ،قلم و نوشتن کمی اعتبار و گستردگی گذشته خودش را از دست داده و بیشترفضا به سمت فضای مجازی می رود.ولی فکرمی کنم چاره ای نداریم جز اینکه به این ماجرا برگردیم. این یک منحنی است. آنچه اعتبارجهان را ثابت کرده، خلاقیت و قلم های گرانقدری است که آثار بسیاری را به جا گذاشته اند.برای همین است که هنوزهم اگر قرارباشد به یک امرتحقیقی و پژوهشی درست در یک موضوعی مراجعه کنید حتما دوباره به سوی کتاب خواهید رفت. فضای اینترنت بیشترراهنمایی کننده شما است وبیشتر شبیه نقشه راه است. ضمن اینکه با تاسف باید گفت فضای مجازی درکشورما بیش ازآنکه به امرگفت و گو وملاحظات انسانی و عاطفی بپردازد، پراز هیجانات خشونت آمیز است و این فضای خشن و گاهی اوقات پراز توهین ،ما رانسبت به هم دچارسو تفاهم می کند. به همین دلیل است که فکر می کنم انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ما یک وظیفه تاریخی برعهده دارند. آنقدر که من این بخش از فعالیت انجمن منتقدان را دوست دارم، بخش دیگری از فعالیتش که اهدای جوایز به بخش های دیگر سینما است را محصول کار خلاقانه نمی دانم. ولی انصافا فکر می کنم جشن نوشتار سینمایی کاردرجه یکی است وامیدارم با ملاحظات جدی بتوان آن را در فعالیت آکادمی خانه سینما قرار داد .»
اوادامه داد:«به خاطر کندن یک گل سرخ نمی دانم چرا گاهی اوقات اره به دست می گیریم؟فکر می کنم که ما اگر نتوانیم به بردباری و به صداقت و راستگویی در ابتدا با خودمان و بعد با دیگران عمل کنیم، راه پیش رویمان راه پر دردسری خواهد بود.روزگاری است که هر چقدر بتوانیم برسرداشته هایمان مفتخر باشیم،نتایج بهتری حاصل می شود. یقین دارم از روزگار تلخ عبور خواهیم کرد و به دشت پراز روشنایی خواهیم رسید. این حکم زندگی است که چیزی فراتر از زیبایی باقی نمی ماند .در این زیبایی که همه ما به نحوی در شکل گیری آن تلاش می کنیم یا به آن علاقه مند هستیم چیزی نمی ماند جز اینکه بگویم برای گفت و گوی با یکدیگربه قصد رشد هم باید صبور باشیم وآرمش را به هم منتقل کنیم و توهین و تحقیر را از فضای گفت و گویمان حذف کنیم.متاسفم و نمی دانم چرا که بخشی ازفضای نقادانه درفضای سینما با تحقیرصورت می گیرد؟»
سپیده ابرآویزدبیراین دوره ازجشن نیزکه به دلیل سفردرمراسم حضور نداشت. با ارسال پیغام صوتی گفت:«صمیمانه می فشاریم دستی که به حرمت هنرمی نویسد وصادقانه ارج می نهیم چشمی که تماشا کردن را می شناسد.خوشحالیم که درششمین جشن نوشتار سینمای ایران اتفاقات تازه، هوای تازه وفضای تازه ای را تجربه کردیم.رسیدن بیش از 250 اثراز حدود100 نویسنده که طیف گسترده از آنها قلم به دستان جوان سینما بودند، نقطه عطفی است که شاید پیش ازاین فرصتش دست نداده یا شرایطش فراهم نشده بود.داوری سالم با همراهی کسانی که هریک به نوعی سالها درعرصه قلم، سینما ونقد فعالیت داشته و دارند نقطه عطف دوم ششمین جشن نوشتار سینمای ایران است. آثاری که بی هیچ نشان و ردی از نویسنده یا منبع نشر آن صرفا با کد گذاری به داوری گذاشته شدند و نتیجه همان شد که باید می شد.عدم وجود اسم های تکراری، نشریات تکراری و حتی مطالب تکراری گواه این مدعا است. خوشحالیم که در میان برگزیدگان این دوره تنوع چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ تقسیم بندی وجود دارد. آثار با دقت و مرحله به مرحله بررسی، شمارش وانتخاب شدند وهیچ اثری بدون بحث و گفت و گو پیرامون آن برگزیده یا از دور مسابقه خارج نشد. صمیمانه از همه شمایی که آثارتان را به ششمین جشن نوشتار سینمای ایران ارسال و به آن اعتماد کردید سپاسگزارم.باشد که از ماحصل آنچه دراین دوره گذشت همچون ما راضی و خوشنود باشید و سالهای پیش رو نیزچون امسال انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران را به تازه ترین ،پویا ترین وتاثیر گذارترین هاتان مهمان کنید. در پایان جا دارد به احترام دوست و همکار تازه از دست رفته مان همایون خسروی دهکری یک دقیقه سکوت کنیم.»
دربخش دیگری ازمراسم خسرو دهقان،جواد طوسی،جعفرگودرزی،جهانگیر کوثری،حمید دهقانپوربرای تقدیرازمهدی خرم دل روی صحنه حاضر شدند.
در ادامه سعید مروتی به عنوان نماینده هیات داوران، بیانیه هیات داوران این دوره را قرائت کرد:« هیچ کس قادر نیست سخن آخر را بگوید،هیچ کس نمیتواند ادعا کند حقیقت نزد اوست،زیرا حقیقت ، همچون دانه های برف پراکنده است. به همین دلیل نوشتن ، یکسره رنج است زیرا کاشف است.در تاریکی جیب ها و کیف هایتان قلم هایی خاموش هست که منتظرند ، از غلاف بیرون آمده تا به جهان انسانی معنایی تازه ببخشند. بی شک چنین کار سترگی دستکارِ تک تک شماست .هیّئت داوران که خود از میان شما برآمده ، با احترام
بی دریغ به قلم و حضور شما نویسندگان ، منتقدان و مترجمان سینمایی ، به عیاری دست یافت که اتفاقا جز از متون ارسالی بیرون نیامده است، عیار و معیار داوری ما از درون آثار خود شما بر آمده ؛ و آن ، دانایی، آگاهی و عدالت قلم است . این هرسه اما درساحت فکر ، افق های معنایی متنوعی دارد و ما سعی کردیم در این مسیر به افق دانایی یکدیگر نزدیک شویم . اکنون به روشنی اعلام میکنیم : آنچه به داوری اش نشستیم، همان بود که به دفتر جشن ارسال شده بود ، گرنه همه میدانیم چه بسیار آثار درخشانی که خود به میدان نیامده اند. شکی نیست که ترکیب هیّئت داوران کنونی، و نتیجه ی به دست آمده ، می توانست در گروه دیگری از داوران ، دستاوردی متفاوت داشته باشد. متون ارزشمند مربوط به تولیدات تلویزیون ، به دلیل رویکرد جدی انجمن بر آثار سینمایی ، داوری نشدند . آثار رسیده ، بر مبنای عدالت قلم، از دو گروه اعضای انجمن ، و دوستان غیر عضو پذیرفته و داوری شدند. تصور ما این است که همه کاندیداها به نوعی برنده اند، اما چه کنیم که به رسم جشن ها و جشنواره هایی از این دست، ناگزیرِ انتخاب یکی از چند برنده بودیم. پس صمیمانه به همه ی همکاران ، کاندیدا ها و برندگان تبریک می گوییم. هیّئت داوران در همه ی بخش ها، پس از گفت و گو و چالش جدی ، چنین برگزیده است که امشب مشاهده خواهید کرد. در هر یک از بخش های مقاله، نقد، گفت و گو، و یادداشت، علاوه بر روش شناسی نوشتن ، تکیه بر موضوعیت سینمای ایران بوده ، مگر ترجمه که اصالت منبع و روش ترجمه ، انتخاب موضوع منطبق با نیازهای سینمای ایران مد نظر داوران بود. با آرزوی عبور ملت ایران از این شرایط دشوار و بحران های ناگزیر که جهان امروز گرفتار آن است، به استقبال ششمین جشن کوچک نوشتار سینمایی می رویم. هیّئت داوران: خسرو دهقان ، شهاب الدین عادل، شیوا مقانلو، سعید مروتی و هیوا مسیح. درود و بدرود!»
منوچهراکبرلو،محمد سلیمانی،منوچهرمصیری،غلامرضا موسوی و امید معلم برای تقدیرازبرگزیده بخش بهترین مقاله روی صحنه حاضر شدند.تندیس و لوح سپاس این بخش به آریا قریشی اهدا شد.
بخش دیگری ازاین مراسم از هوشنگ حسینی تجلیل شد.عباس یاری،حبیب اسماعیلی،امیرحسین شریفی وخانواده هوشنگ حسینی برای تجلیل از او روی صحنه حاضر شدند.
هوشنگ حسینی دربخشی از صحبت هایش ضمن تشکرازانجمن منتقدان گفت:«اگرازفوتبالیست ها بپرسیم فوتبال را ازکجا آغاز کردید می گویند اززمین های خاکی.منم باید بگویم از دوران تحصیل همه چیزآغازشد.من دردبیرستان بابک درس می خواندم وهمکلاس هایی مثل منوچهراسماعیلی ،بهروزوثوقی،فریبرزصالح،حسین معمارزاده،محمد آفرین داشتم.خوشحالم درمدتی که مشغول فعالیت بودم با چهره هایی مثل استاد بنان،بدیع زاده به گفت و گو نشستم. بعدها نیزبه چهره هایی چون آقای آنتونی کویین،پازولینی و...گفت و گو کردم.»
در بخش بهترین یادداشت،مازیار اسلامی،حسین گیتی،حجت قاسم زاده،مهدی سجاده چی روی صحنه حاضرشدند وحسام نصیری تندیس و لوح سپاس این بخش را دریافت کرد.
در ادامه کلیپی ازهمایون خسروی دهکری پخش شد ویاد اوگرامی داشته شد.جواد طوسی،جعفر گودرزی،علی علایی،علی اکبر ثقفی،نادره ترکمانی،گلی امامی ،سعید خال،روی صحنه حاضر شدند وتندیس این بخش به نیلوفرنیاورانی سردبیر ماهنامه سینما ادبیات اهدا شد.
جواد طوسی در این بخش در جملات کوتاهی گفت:«غریبانه مردن یک عزیز تحمل کردنش سخت است.مخصوصا فردی که در چنین مراسم هایی کنارما بود بدون اینکه آن را به یک ریا تبدیل کند.هامیون بچه نازی آباد بود سختی و مرارت را به قدر کافی کشیده بود ولی مسیری که طی کرد در یک سیر تکامل فرهنگی و اقتصادی باعث نشد ازطبقه خودش دوربیفتد.به مناسبت های مختلف آن ریشه دار بودنش وحمایتش را ازآن اقشار نشان می داد.ویژگی بارزاو پرنسیب داشتن او بود.محیطی که درمجله سینما-ادبیات ایجاد کرده بود نمونه واستثنا بود.پاتق مناسب فرهنگی ایدجاد کرده بود و هر شماره ای که به یک فیلم ساز اختصاص داشت در آن پاتوق فیلم های شاخص آن فیلمساز که عمدتا فیلمساز خارجی بود به نمایش می گذاشتند وجلسات نقد وبررسی خوبی ایجاد می شد.دوستانه گله ای از همکارانم دررسانه ها دارم که قرار نیست صفحه هنری یک روزنامه پرتیراژ فقط اختصاص داده شود با برند و افراد مشهور.مرگ غم انگیزهمایون نمی توانست بهانه ای شود برای یک بغض وادای دین درحد یک ستون یک روزنامه؟تصمیم بگیریم این باری به هر جهت بودن وبی انگیزگی ویک تصویرهیولایی ازیکدیگرخلق کردن را کنار بگذاریم.امیدوارم عزیزانی که اینجا حلقه پررنگ مجله سینما-ادبیات هستند این حیات را ادامه بدهند.»
طوسی درپایان گفت:«یادی کنیم از همکارانی که الان درکنارما نیستند.علیرضا شمیرانی،ایرج کریمی،ابوالحسن علوی طباطبایی،محسن سیف دیگرعزیزانی که یاد و خاطره انها راگرامی می داریم.»
دربخش دیگری ازمراسم دکترزهرا ریاضی بنیاد نیکوکاری کنترل سرطان خانواده طی صحبت های کوتاهی ازغربالگری رایگان سرطان برای اهالی سینما خبرداد.
بخش دیگری ازمراسم به تقدیرازشاپورعظیمی اختصاص داشت.هوشنگ گلمکانی،خسرو دهقان،جابرقاسمعلی،دکترحسین نژاد و مصطفی احمدی برای تجلیل از اوروی صحنه حاضرشدند.
پیش ازحضورعظیمی روی صحنه قاسمعلی دوست دیرینه او کوتاه درباره رفتار ومنش عظیمی طی 30 سال رفقاتتشان صحبت کرد و هوشنگ گلمکانی با یادآوری دوستانی که طی چند ماه گذشته ازدست رفته اند گفت:«داود روستایی مستند سازی بود که یک فیلم بلند ساخت غبارنشینان دو-سه هفته پیش فوت کردند.همانطورکه دراین مراسم نامش فراموش شد در مجلس تدفینش هم کمتر از 20 نفر حضور داشتند.کمتر کسی فیلم های او را دیده است، اما داستان زندگی او یک حماسه است.نکته دیگراین است که آقای شاهسواری در صحبت هایشان گفتند با اینکه فضای مجازی رواج پیدا کرده است، ولی به هر حال یک سیکیلی طی می شود که دوباره برمی گردیم به کلام مکتوب. درزمینه نقد ما یک زمانی درمجله فیلم صفحه نقد خوانندگان داشتیم.علاقه مندان نوشتن درباره سینما یادداشت های می فرستادند و دوست داشتند حتی درحد یک پاراگراف یا دو جمله از آنها چاپ شود. با رواج فضای مجازی به دلیل اینکه علاقه مندان سینما هر کدام تریبونی پیدا کردند که حرف هایشان را بزنند فرستادن مطالب و نقدها آنقدر کم شد که دیگر صفحه را تعطیل کردیم.اما به عنوان تجربه شخصی می گویم که طی یکی- دو سال اخیربه طور محسوسی علاقه همان کسانی که در فضای مجازی نقد فیلم می نویسند یا درباره فیلم ها اظهار نظر می کنند برای چاپ مطالبشان زیاد شده است.»
شاپور عظیمی نیز گفت:«خودم را لایق این لطف نمی دانم و تشکر می کنم.وقتی بنا شد چنین رویدادی برای من شکل بگیرد فکر کردم که بازیکی دیگراز دیالوگ های فیلم هایی که خیلی دوست دارم را بگویم. من ازتمام دوستانی که این سردی من را تحمل می کنند به این دلیل که نمی توانم در معاشرت هایم خیلی آدم گرمی باشم عذرخواهی می کنم.در فیلم«چیزهایی هست که نمی دانی» لیلا حاتمی به علی مصفا می گوید:«وقتی جواب آدمو نمی دی آدم بهش برمی خوره» وجواب می دهد:«واقعا نمی دونم چی بگم»دقیقا مثل من که نمی دانم اظهارلطف دوستان را باید چطور پاسخ بدهم. بلد نیستم احساساتم را نشان بدهم وازهمین تریبون ازدوستانی که روزی روزگاری به خاطر همین برخوردممکن است ازمن دلگیر شده باشند عذر خواهی می کنم.»
همچنین در بخش بهترین گفتگو ،سیروس الوند ، افسانه بایگان ،محمد علی سجادی و محمودگبرلو روی سن رفتند و جایزه بهترین گفتگو را به امید نجوان اهدا کردند.
در بخش دیگری از مراسم فرانک آرتا،رضا صائمی،مهدی حجوانی،نادرمقدس ،و کامبوزیا پرتوی دربخش دیگری ازمراسم برای تقدیر از برگزیده بخش ترجمه روی صحنه حاضر شدند.جایزه این بخش به سعید نوری اهدا شد.
در بخش پایانی مراسم کیان افراز،عزیز الله حاجی مشهدی،طهماسب صلح جو برای تقدیرازبرگزیده بخش نقد سینمایی به روی صحنه آمدند.جایزه این بخش به« امیررضا نوری» پرتواهدا شد.
