در سانس دوم این برنامه نیز فیلم‌های کوتاه «او که اهلی نشد» (صالح کاشفی)، «ماچ سینمایی» (کریم لک‌زاده)، «به چیزی دست نزن» (ارغوان حیدراسلام)، «20» (بهرنگ میرزایی)، «تاناکورا» (امیررضا رشتی، سیدمیثم حسنی و حامد پریزاده) و «دابُر» (سعید نجاتی) به نمایش درآمد و هم‌چون گذشته با استقبال چشم‌گیر مخاطبان و علاقه‌مندان فیلم کوتاه همراه شد.
سانس سوم این برنامه نیز به نمایش این فیلم‌های کوتاه اختصاص داشت: «رآی» (سپیده برنجی)، «آیسان» (مهرشاد خردمندی)، «چندش» (رضا نجاتی)، «دیسک خش‌دار» (شهاب آب‌روشن)، «ژوان» (کاوه جاهد)، «اوریگامی» (مرجان هاشمی) و «تشریح» (سیاوش شهابی).
در پایان نمایش این آثار نیز نشست پرسش و پاسخ با برخی سازندگان فیلم‌ها برگزار شد که کریم لک‌زاده، کارگردان فیلم «ماچ سینمایی» و سیاوش شهابی، کارگردان فیلم «تشریح» در آن حضور داشتند.
در ابتدای نشست، کاوه سجادی‌حسینی، نایب رییس انجمن فیلم کوتاه و مجری برنامه، با تشکر از مدیریت خانه سینما و ناصر صفاریان (دبیر کانون فیلم) در برگزاری این برنامه‌ی دو روزه گفت: «طبق تصمیمی که گرفته شده، از این پس قرار است نمایش فیلم‌های کوتاه، تداوم بیش‌تری داشته باشد. به این ترتیب فیلم‌سازان قدیمی‌تر و فیلم‌سازانی که در سال‌های اخیر به این جمع اضافه شده‌اند فرصتی پیدا خواهند کرد تا این نوع سینما را در کنار هم تجربه کنند.»
وی هم‌چنین با اشاره به تلاش هیات مدیره‌ی انجمن فیلم کوتاه برای افزایش پاتوق‌هایی برای نمایش این‌گونه آثار گفت: «هدف از برگزاری این نشست‌ها که در آینده‌ی نزدیک تداوم بیش‌تری خواهد داشت، نمایش فیلم‌های کوتاهی است که حتی به جشن راه پیدا نکردند اما به نظر هیات مدیره و کمیته‌ی نمایش، از قابلیت نمایش و نقد و بررسی برخوردارند.»
در ادامه، کریم لک‌زاده در پاسخ به پرسشی درباره‌ی تکنیک خاصی که فیلم‌برداری «ماچ سینمایی» با آن انجام شده گفت: «این فیلم به جنس خاصی از تصویر نیاز داشت تا حس آماتورگونه را القاء کند. البته می‌شد این ویژگی را در مرحله‌ی پس از تولید و با جلوه‌های بصری هم ایجاد کرد اما من ترجیح دادم شیوه‌ی دیگری به کار بگیرم.»
وی گفت: «برای انجام این کار از یک دوربین Hi8 قدیمی استفاده شد و به کمک پویان رنجبر، از یک تبدیل‌کننده استفاده کردیم که می‌توانست تصویر DV را از طریق HDMI به دستگاه ضبط منتقل کند. در حقیقت، بدون آن که از نوار این نوع دوربین‌ها استفاده کنیم موفق شدیم تصویر Full HD را به صورت دانه‌دار که جزو خاصیت‌های Hi8 به حساب می‌آید ضبط کنیم.»
لک‌زاده در بخش دیگری از صحبت‌های خود «تلاش برای ساختن و تجربه کردن» را یکی از انگیزه‌های ساخت فیلم خود عنوان کرد و افزود: «شخصیت اصلی فیلم، درگیر انجام کارهای جعلی است. کارهایی که البته به بخشی از زندگی او تبدیل شده است.»
سیاوش شهابی، کارگردان فیلم «تشریح» در پاسخ به نحوه‌ی شکل‌گیری ایده‌ی فیلم خود گفت: «داستان این فیلم که به ماجرای قتل غیرعمد یک کودک در مدرسه می‌پرداخت خیالی بود و برخلاف تصور، آن را در صفحه‌ی حوادث روزنامه‌ها نخوانده بودم.»
وی گفت: «نخستین تصویری که در ذهن داشتم، تصویر یک نیمکت خالی در کلاس درس بود؛ و بر اساس آن داستان اصلی و حواشی آن نوشته شد.»
شهابی سپس در پاسخ به پرسشی درباره‌ی ابهام موجود در عنوان «تشریح» گفت: «تقریباً اغلب فیلم‌هایم عنوان مشخص و مرتبط با موضوع ندارد. انتخاب نام برای این فیلم نیز خیلی سخت و دشوار بود و می‌توانست پتانسیل‌های مختلفی داشته باشد.»
وی هم‌چنین گفت: «عنوان این فیلم به امتحان‌های تشریحی دوران مدرسه، درس تشریح در آزمایشگاه و هم‌چنین نقش تشریح در کالبدشکافی و پیدا کردن علت قتل اشاره دارد.»
شهابی سپس در پاسخ به پرسش یکی دیگر از تماشاگران درباره‌ی نحوه‌ی بازی گرفتن از بازیگران گفت: «توضیح این نکته دشوار به نظر می‌رسد اما به‌هرحال کمی به قریحه‌ی فیلم‌ساز در کار با بازیگر ارتباط دارد.»
وی گفت: «روش کار من به گونه‌ای است که دلم می‌خواهد پس از آن که بازیگر، درگیر داستان و حال و هوای آن شد با او تعامل برقرار کنم. در چنین وضعیتی معمولاً سر صحنه با هنرپیشه بحث نمی‌کنم چرا که او از قبل می‌داند که من چه می‌خواهم.»
شهابی در بخش پایانی این نشست درباره‌ی فیلم‌برداری فیلم «تشریح» گفت: «این نخستین تجربه‌ی همکاری من با حامد حسینی بود اما خوش‌بختانه از قبل با هم دوست بودیم و همین شناخت و رفاقت، تاثیر مستقیمی در کار داشت.»
وی گفت: «آن‌چه که در این زمینه به کیفیت کار انجام شده کمک می‌کند تلاش برای نزدیک شدن سلیقه‌هاست که معمولاً با فیلم دیدن، تجربه‌ی زندگی در کنار هم و تحمل عقاید بعضاً مخالف همدیگر به نتیجه می‌رسد. نکته‌ای که خوش‌بختانه تاثیر مستقیم آن در کیفیت فیلم «تشریح» به چشم می‌خورَد.»