این برنامه با همکاری کانون کارگردانان سینمای مستند برگزار و با وجود غیبت فیلم‌ساز، جلسه‌ی نقد و بررسی این فیلم با حضور امید نجوان انجام شد. در ابتدای این جلسه که مصطفی شیری اجرای آن را برعهده داشت، منتقد مهمان برنامه با اشاره به شباهت‌های مضمونی «کریستین» با برخی مستندهای سال‌های اخیر که به گفته‌ی او در تلاش شخصیت‌ها برای پیدا کردن والدین خود مشترکند گفت: «این فیلم محصول دوران خاصی در گذشته است که شاید از نظر ساختاری و فنی شباهت چندانی به وضعیت امروز سینمای مستند نداشته باشد اما به‌هرحال باید پذیرفت که همین نکته بر کیفیت عمومی فیلم تاثیر گذاشته است.»
وی سپس این مستند را «یک سند تصویری» از ایران در اواخر دهه‌ی 1370 دانست و افزود: «متاسفانه سازنده‌ی فیلم برخلاف تصور چندان به شخصیت اصلی فیلم (کریستین) نزدیک نشده و این نکته احتمالاً از عدم تسلط او به زبان انگلیسی ناشی شده است. نقطه‌ضعفی که در عدم انطباق بخش‌های ترجمه شده با آن‌چه که فیلم به نمایش می‌گذارد نیز خود را بروز داده است.»
نجوان هم‌چنین گفت: «با این وجود مستند «کریستین» از وجود لحظه‌های گرم و کم‌وبیش تاثیرگذار بی‌بهره نیست. لحظه‌هایی که بی‌شک برای کریستین (زن جوانی که در تلاش برای پیدا کردن ریشه‌های خود به ایران آمده) یادآور احساس و تجربه‌ی خوشِ زندگی در این‌جاست.»
وی در ادامه‌ی جلسه هم‌چنین گفت: «این فیلم را می‌توان منعکس‌کننده‌ی بضاعت فنی و تکنیکی سینمای مستند ایران در حدود دو دهه قبل دانست. سینمایی که طبق سلیقه‌ی مطلوب آن سال‌ها به ضبط نماهای تزیینی از زوایای عجیب و غریب رضایت داده بود و جالب این که برخی از این نشانه‌ها در مستند «کریستین» نیز به یادگار مانده است.»
این منتقد سپس با اشاره به لحظه‌های جذاب و تاثیرگذاری که به گفته‌ی او در این فیلم به یادگار مانده گفت: «در این فیلم، دوربین به سراغ آدم‌های ساده و غیر پیچیده‌ای رفته که تصورهای ذهنی خود را به راحتی بیان کرده‌اند با این وجود فیلم‌ساز، طرح و نقشه‌ای برای پاسخ‌دهی به پرسش‌های ذهنی مخاطبان درباره‌ی جزییات زندگی کریستین نداشته است.»
نجوان هم‌چنین در ادامه‌ی جلسه این فیلم را جزو آثار قابل قبول و دوست‌داشتی توصیف کرد و در پاسخ به نکته‌ی مطرح شده از سوی یکی از تماشاگران حاضر در جلسه، درباره‌ی پرداخت ناقص فیلم‌ساز نسبت به برخی جزییات سوژه گفت: «این نکته شاید از خودسانسوری سازنده‌ی فیلم ناشی شده باشد که به دلیل محدودیت‌های فراوانی که سال‌هاست در زمینه‌ی ارائه‌ی سوژه‌های مختلف و پرداختن به آن‌ها وجود دارد متاسفانه در وجود اغلب فیلم‌سازها نهادینه شده است.»
وی سپس در بخش پایانی این جلسه‌ی نقد و بررسی گفت: «فیلم «کریستین» مستند صادقانه‌ای است و همین که موفق شده بعد از گذشت حدود بیست سال از زمان تولید خود، هم‌چنان تماشاگرانی را به خود جلب کند، مهم‌ترین امتیاز آن محسوب می‌شود.»
