تورج منصوری که اجرای این مراسم را برعهده داشت، در ابتدا با بیان اینکه نمی‌دانم باید از روزهای خوشی فرج الله حیدری بگویم یا روزهای سخت و تنهایی او، گفت: او مرا به یاد سفری می‌اندازد که در آن دریانوردی را دیدم که حالش بد بود چون سه سال خشکی را ندیده و دلتنگ بود. آنجا متوجه شدم ما هم مثل دریانوردان هستیم و مرگ در آب، مرگ آسان تری است و شاید هر دریانوردی بخواهد در آب بمیرد.
این فیلمبردار افزود: حتما هر سینماگری هم دلش می‌خواهد در حال کار بمیرد و چیزی که مرگ این همکار ما را تسریع کرد زندگی در خشکی بود، او خشک شد.
وی گفت: من با فرج کار نکرده بودم ولی با او زیاد حرف زده بودم و از دلتنگی‌هایش خبر داشتم. در طول راه فکر می‌کردم چه باید بگویم چون معلوم است که همه غمگین و متاسف هستیم. اما می‌خواهم بگویم فرج حیدری ماهی‌ای بود که چند سال از آب بیرون بود و یک چیزی او را شکست که آن هم فوت پسرش بود و بعد از آن نتوانست کمر راست کند. این ماهی این‌بار از آب بیرون افتاد چون آب با او بی‌مهری کرد. خدا روح او را غرق آرامش کند و برای کسی این اتفاق سخت را (داغ فرزند) پیش نیاورد.
منصوری یادآور شد: او سه سال آخر به ایران برگشت و بخاطر دوری طولانی ناچار خانه نشین شد و بنا به وضعیت و شرایط سینما فرصت کار فراهم نشد. به همین دلیل مدتی برای او در تنهایی سپری شد ولی دیگر نتوانستیم او را از آن تنهایی بیرون آوریم. من از طرف انجمن فیلمبرداران تاثر عمیق را اعلام و آرزو می‌کنم بعد از مرگ به یاد هم نیفتیم و نگذاریم وقتی اینجا خوابیدیم بگوییم ای داد بیداد، یکی دیگر از ما هم رفت. ما قطره‌های آبی هستیم که اسمش سینماست.
او سپس از رییس هیات مدیره خانه سینما دعوت کرد تا سخنانی را مطرح کند.
همایون اسعدیان گفت: معمولا رسم است وقتی اینجا قرار می‌گیریم از هم تعریف میکنیم که امیدوارم برای من هم همین‌طور باشد.
وی افزود: من فیلم اولم را با فرج حیدری کار کردم و خیلی از او یاد گرفتم و مدیون شجاعتش هستم. صحنه‌هایی در فیلم هست که اگر او نبود من جرات گرفتن آن ها را نداشتم و همه را فرج حیدری انجام داد و من خیلی از ترفندهایش را بلد نبودم.
او ادامه داد: متاسفم که این سالها این طور گذشت ولی می‌خواهم گله کنم که بسیاری از هنرپیشه‌های ما با زیبایی شناسی فرج حیدری و جلوی دوربین او مطرح شدند و الان حضور ندارند و فقط در مراسمی شرکت می‌کنند که بیشتر دیده شوند. جای تأسف است که این چندمین مراسمی است که به این شکل در خانه سینما برگزار می‌شود.
سپس فراز حیدری پسر این فیلمبردار که نمی‌توانست صحبت کند، گفت: عزیزترین رفیقم را از دست داده‌ام و فقط می‌توانم از همه تشکر کنم.
در پایان منوچهر شاهسواری مدیر عامل خانه سینما نیز در سخنانی بیان کرد: یکی از موقعیت‌های دراماتیک خانه سینما همین است که همه ما را متهم می‌کند اینجا فقط به محل تشییع تبدیل شده است. اما واقعیت تلخی که با آن مواجه هستیم همان است که دوستان دیگر گفتند و اینکه فراموش میکنیم آنچه ساخته می‌شود، محصول زحمت افراد زیادی است.
وی گفت: سینما اگر روزهای خوشی را دیده حتما افراد زیادی بابت آن زمان کشیده‌اند و حتما یکی از آن‌ها فرج حیدری است که غریزی سینما را یاد گرفته بود. مرگ امر مقدر همه ماست و چه بهتر که در آغوش دوستان و فضایی که برایمان دلپذیر است آن را تجربه کنیم. امیدوارم این لحظه برای "فرج" خوب باشد.
در پایان نوه این هنرمند قطعه شعری را برای پدربزرگش خواند و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: کسی که اینجا خوابیده دوست و همبازی من بود نه فقط پدربزرگم.
نماز میت آخرین بخش این مراسم بود و پس از آن حاضران برای خاکسپاری در قطعه هنرمندان راهی بهشت زهرا شدند.
فرج‌الله حیدری از فیلمبرداران مطرح ایرانی ۱۵ آذرماه در سن ۶۲ سالگی بر اثر ایست قبلی درگذشت.
فرج‌الله حیدری در سال ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. او دارای مدرک تحصیلی دیپلم ریاضی بود و فعالیت خود در سینما را با دستیاری فیلمبرداری فیلم «کوچه مردها» ساخته سعید مطلبی در سال ۱۳۴۹ آغاز کرد.
او تاکنون مدیر فیلمبرداری بیش از ۳۰ فیلم سینمایی و فیلمبردار نزدیک به ۲۰ اثر سینمایی بوده است.
فیلمبرداری «سام و نرگس» و «می‌خواهم زنده بمانم» به کارگردانی ایرج قادری و «روز شیطان» به کارگردانی بهروز افخمی از جمله کارهای مرحوم حیدری بوده است.
همکاری با فیلم‌های «قاعده بازی» احمدرضا معتمدی و «پارک‌وی» فریدون جیرانی در سال ۸۵ از آخرین کارهای این فیلمبردار است. فیلمبرداری فیلم «کارناوال مرگ» در سال ۸۷ آخرین کار وی در سینما محسوب می‌شود.