در ابتدای این مراسم کامران ملکی (عضو هیئت مدیره و مشاور ارتباطات خانه سینما) که اجرای آن را به عهده داشت، حسین ترابی (فیلمنامه نویس و مستندساز) به عنوان یکی از همکاران قدیمی او در سخنانی اظهار داشت: آقای عسگری نسب از هم نسلان ما بود که در بزنگاه تاریخ انقلاب اسلامی که خیلی‌ها جلای وطن کردند، با وجود اینکه گذرنامه آمریکایی داشت، به ایران برگشت و خیلی‌ها را تعلیم داد. او اوایل دلبسته انقلاب بود و اواخر کمی مایوس و کمتر در مجامع حاضر می‌شد و خدایش بیامرزد. ملکی در ادامه با بیان اینکه بسیاری از سینماگران کنونی ما محضر استادی منوچهر عسگری نسب را تجربه کردند و او همیشه مهربان و خنده رو بود و سعی می‌کرد هر آنچه را می‌داند در اختیار دانشجویان قرار دهد از محسن امیریوسفی دعوت کرد تا صحبت کند.
امیریوسفی به عنوان یکی از سینماگران نسل جدید که رییس کانون کارگردانان نیز هست گفت: من از نسل جدیدتر سینما هستم ولی خاطراتی از آثار او دارم و حسی که به ایشان دارم این است که شاخص‌ترین فیلم‌های ایشان برای دهه ۶۰ و ۷۰ بوده و آن زمان سینما بهتر بود و فیلم‌های بهتری ساخته می‌شد، چون اتحاد بیشتری وجود داشت.
او افزود: دهه ۶۰ به کارگردان سالاری معروف بود و از این سالاری‌ها که بگذریم امیدوارم به دورانی برگردیم که دوران سینما سالاری بود.
داریوش عاشوری هم در ادامه بیان کرد:او از روابط سینما خیلی خوشش نمی‌آمد و ۲۰ سال است که دیگر وارد جرگه سینما نمی شد و هرکاری کردیم قبول نمی‌کرد، او مرد اخلاق بود و هرچه از اخلاقش بگویم کم است.
وی ادامه داد: او اعتقاد داشت سینمای درست را باید حمایت کرد و فقدانش برای سینما ضایعه دردناکی است. من که یار قدیمی‌ام را از دست دادم و امیدوارم سینما قدر بقیه پیشکسوتان را بداند و خانه سینما فقط جایی برای فوت سینماگران نباشد. او دلخور بود از سینما و تلویزیون در حالی که اینها را به زحمت به دست آورده‌ایم ولی سینما و تلویزیون مسیرشان را عوض کرده‌اند.
سعید پورصمیمی بازیگر سینما هم در سخنانی گفت:اینجا مراسم وداع با یکی از تاثیرگذارترین کارگردانان سینمای ایران است و تعجب می‌کنم که چرا اینقدر آدمها کم هستند. اول دلخور بودم ولی بعد دیدم واقعیت همین است چون زندگی خود عسگری نسب هم همین‌طور بدور از جنجال بود و امروز کسانی آمدند که جگرشان سوخته نه اینکه دنبال عکس باشند.
او متانت، راستی و رک گویی را از ویژگی‌های عسگری‌نسب دانست و افزود: ما در تئاتر با هم آشنا شدیم و بعد هم در کار با هم داشتیم. در این این سالهای آخر نمی‌دانم به چه مناسبت کار نمی‌کرد ولی به نظرم از محیط کاری دلزده بود. با این حال عسگری نسب خیلی زود کنار رفت و چه در زمینه تدریس و چه در زمینه کارمندانی هنوز باید می‌ماند.
عبدالله اسفندیاری هم این سینماگر را مشاوری امین و بی‌عقده برای بنیاد سینمایی فارابی معرفی کرد و از خدمات و فعالیت‌های او از جمله راه‌اندازی "خانه سینما" به نیکی یاد کرد.
منوچهر محمدی تهیه‌کننده سینما هم در سخنانی با بیان اینکه اولین برخوردش با عسگری نسب به زمان جنگ برمی‌گردد، یادآور شد: وقتی قرار شد اکیپی را به جنوب بفرستیم برای کار، چون خانواده‌ام در جنوب بودند دل نگران بودم و شب در صدا و سیما خوابیدیم و او ناگهان آمد و گفت که کارگردان است و خواست ما را همراهی کند. ما در ۲۰ روز اول جنگ با هم بودیم در جاهای مختلف و بسیاری از تصاویری که او گرفته هنوز در آرشیو محرمانه صدا و سیما ست و نمی‌دانم چرا نمایش داده نشد که البته حاوی تصاویر تلخی از روزهای اول جنگ است. او چند فیلم مستند خیلی خوب درباره جنگ عراق و ایران ساخته است و به جز آن مستندهای دیگری هم ساخته که به مستند «جام حسنلو» می‌توان اشاره کرد. ولی معتقدم مستندهای جنگی او از آثار ماندگار است.
این تهیه‌کننده سینما گفت: من شهادت می‌دهم که ندیدم او هیچ موقع طلبی از کسی یا جایی داشته باشد و حتی متقاضی کارت جشنواره هم نبود. از انقلاب و کشور هم طلبکار نبود و خود را مدیون می‌دانست. او جزو نادر افراد سینما بود که بی‌هیچ چشم داشتی زندگی می‌کرد و افسوس که یکی از هنرمندان بااخلاق سینما را از دست دادیم.
در پایان و پیش از خواندن نماز میت توسط حجت‌الاسلام دعایی،هومن عسگری نسب فرزند این سینماگر از حاضران خواست که به خاطرات خوبی که از پدرش دارند، فکر کنند چون مرگ حق است و بخشی از زندگی.
او سپس خاطره‌ای از یکی از فیلم‌های پدرش را با حضور ایرج طهماسب تعریف و بعد سابقه‌ای از دوران تحصیل و کاری منوچهر عسگری نسب را بیان کرد.
در این مراسم عنوان شد که روز جمعه ۲۶ مرداد ماه، مراسم یادبودی در مسجد پیامبر اعظم واقع در خیابان شریعتی از ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰ برگزار می‌شود.
منوچهر عسگری نسب متولد 1315 کرمان، دارای مدرک کارشناسی سینما و تلویزیون از دانشکده هنرهای دراماتیک و کارشناسی ارشد سینما از دانشگاه ایالتی میشیگان (MSU) بود.
وی فعالیت سینمایی را سال 1345 با کارگردانی فیلم‌های مستند تلویزیونی آغاز کرد. از فعالیت‌های جنبی او می توان به تهیه فیلم‌های سینمایی و مجموعه های تلویزیونی، تدریس کارگردانی و اقتصاد سینما در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی، دانشکده سینما و تئاتر، دانشکده صدا و سیما و مدرسه عالی سوره اشاره کرد.
زنده یاد منوچهر عسگری نسب کارگردانی فیلم های «آن سوی مه (1364)»، «خانه در انتظار (1366)»، «هی جو (1367)»، «پاییز بلند (1372)» و تهیه کنندگی فیلم های «چمدان (1365)»، «هی جو (1367)»، «همسر (1372)» و «بازمانده (1373)» را در کارنامه خود داشته است که شامگاه 21 مرداد ماه از دنیا رفت.